Hayatımızda hep birilerinden birşeyler bekleriz. Hep olmasını isteriz. Yapılsın olsun isteriz. Birisi bize sevgi ile baksın isteriz. Bir başkası yolda geçerken gülümsesin deriz. Yollar bozuktur devlet neden yapmıyor deriz.

Şunu yapsınlar bunu yapsınlar, şöyle yapsınlar böyle yapsınlar deriz.

Hep bekleriz birşeyler. Birileri yapmalı bunu. Hep başkaları yapmalı.. Ya devlet yapmalı, ya zenginler yapmalı, ya da şunlar bunlar.. Nasa uzayda birşey keşfetmiştir, biz de türkiyede diyanet yapsın isteriz. Bütçelerini göstererek.

Hep bir beklenti içersindeyiz. Okulda öğretmen yapsın, hastane de doktor yapsın..

Ama peki ya biz ne yapıyoruz? Ne ekiyoruz. Biz bu yapıcıların arasında neredeyiz..

Evet şimdi haydi kalkalım yerli uçak yapalım diyebilecek güce sahip değilsinizdir biliyorum. Ne okulunu okumuşsundur, ne uçak görmüşsündür.. Ne de bütçen vardır. Peki ama istesen onu da yapabilecek gücün sende oldugunu söylesem ne derdin?

Evet evet.. En uçuğundan bahsediyorum. eğer istersen uçak fabrikası bile kurabilirsin. o güce sahipsin. Bu mümkün. Devletten milletten beklemeyi bırak. Birşeylerin olması için dış etkenleri bırak. Sen birşeyler yap..

Eğer uçak yapabilecek kadar güce sahipsen kendini hiç zannettiğin halde.. Neler yapabileceğini otur sen düşün..

Ekeceksin.. Herşey ekmekle başlar.. Zerreden en zirveye kadar her alanda..

Ne ekersen onu biçersin.

Ya da düşün; Ev hayatında bile hep eşinden bekleyerek geçmez hayatın. Eğer beklentilerin karşılanmıyorsa o beklentileri gerçekleştirecek tohumları ekemiyorsun demektir. Sadece karşı taraftan bekleyerek olamaz. Mümkün değil. Sen de ekmelisin. Sıcak bir gülümseme istiyorsan önce sen gülümsemelisin. Sıcak bir sohbet istiyorsan önce sen o sohbeti sağlamalısın..

Sorunların varsa çözüm bulacak tohumları sen ekmelisin.. Belki uçak fabrikası kuracak bilinci şuuru ekemeyebilirsin hayatına fakat huzurun tohumlarını serpiştirebilirsin.

Mücadele etmeden, emek vermeden, kendini feda etmeden hiç birşeye ulaşamazsın. Bu mümkün değil..

Önce sen atacaksın ilk adımı.. Arkası gelecektir.